Mijn mama en papa zijn nu al 4 jaar gescheiden en ze maken nog steeds ruzie. Ik heb hen al heel vaak gevraagd om er gewoon mee op te houden, maar ze blijven verder doen. Als ze echt van me houden, zouden ze toch stoppen?
Soms lijkt het eenvoudiger dan het is. We denken dat conflicten stoppen, zodra één iemand beslist ermee op te houden. En in principe is dat ook zo: voor ambras moet je met twee zijn. Bovendien leren grote mensen aan kinderen dat ze steeds terug vrienden moeten worden, sorry zeggen en met een schone lei herbeginnen. Maar zo simpel is het dus niet. Want soms kunnen mensen over hetzelfde onderwerp een compleet verschillende mening hebben, of misschien zo hard gekwetst, dat elke nieuwe situatie, elke te nemen beslissing opnieuw tot onenigheid leidt. Men is dan nauwelijks in staat om naar mekaar te luisteren, laat staan van mekaar te geloven dat elk het beste met de ander voorheeft. Sommige conflicten lijken bijgevolg onoplosbaar.
Hoe hard we ook proberen te verzoenen, hoe hard jij ook je best doet, of smeekt, misschien zijn ook de verschillen tussen jouw ouders wel onoverbrugbaar.
In dat geval kan het helpen om dit verschil proberen te begrijpen eerder dan er zelf ook tegen te vechten. Kan je het standpunt van elk van hen snappen? Weet je waarom ze toen gescheiden zijn en welke pijn hen nog steeds doet strijden?
Het moet ook voor jou pijnlijk zijn, zeker wanneer je denkt dat je ouders je niet graag genoeg zien om te stoppen met ruzie maken. Is het omdat je niet kan snappen waarom ze strijden dat je twijfelt aan hun liefde voor jou. Heeft hun aanhoudende strijd ervoor gezorgd dat hun ouderliefde niet meer helder voor je is. Probeer een manier te zoeken om dit tegen je ouders te zeggen. Probeer duidelijk te maken dat hun strijd jou erg onzeker maakt. Zoek eventueel iemand in je omgeving die je hierbij zou kunnen ondersteunen, iemand die net als jij de focus wil krijgen op vrede in de twee gezinnetjes in plaats van oorlog ertussen?
